Οι ανάδοχοι γονείς στο ελληνικό προνοιακό σύστημα καλούνται να αναλάβουν τη θέση φυσικών γονέων των παιδιών, δεν αποζημιώνονται, δεν αμείβονται αντίθετα όπως αναφέρθηκε προηγουμένως και είναι άλλωστε γνωστό, προσφέρουν οτιδήποτε χρειάζεται ένα παιδί σαν να ήταν δικό τους, φυσικό παιδί. Οπωσδήποτε αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να εποπτεύονται ( η σωστή και συστηματική εποπτεία είναι το βασικότερο στοιχείο μιας επιτυχημένης αναδοχής), να συνεργάζονται με τις κοινωνικές υπηρεσίες, να συνεργάζονται και όταν διαπιστώνεται ότι πράγματι το συμφέρον του παιδιού είναι να περάσει σε μια άλλη οικογενειακή κατάσταση είτε επιστρέφοντας στη φυσική του οικογένεια είτε ενδεχομένως τοποθετούμενο σε μια συμφερότερη για το ίδιο συγγενική αναδοχή. Σημαίνει όμως ότι έχουν το προφανές δικαίωμα να εκφράζουν την άποψή τους για το συμφέρον του παιδιού και να εισακούγονται, να διαφωνούν με κοινωνικές υπηρεσίες και εισαγγελείς διότι ουδείς αλάθητος), να διεκδικούν και οι ίδιοι την ικανοποίηση του συμφέροντος του παιδιού όταν κατά την γνώμη τους παραβλάπτεται, ακόμη και από αυτούς που έχουν καθήκον να το προστατεύουν, να απαιτούν να γίνεται σεβαστός ο ρόλος και η θέση τους στο σύστημα κοινωνικής φροντίδας.